Och, wat han iech döks jezaat, 't is tse sjun um woar tse ziee.
Al woeed miech dökker duudlieg jemaad, zoe ken 't echt nit miee.
De rejels zunt ja jesjreve, wie 't mos en angesj nit.
Zunt evvel nit die va 't leeve, 't vilt och zoe nit mit.

Refrein:
Hod va miech, iech hod va diech,
ummer miee hod iech va diech.
Iech hod va diech, sjtil jezaat.
doe koeets ut huure, hauts verleeje jelaat.
Iech hod va diech, sjtiekem doch, flaig jans mie leeve,
hod iech va diech, flaig jans mie leeve, hod iech ut vuur miech.

Wat bliet miech da noch uvver, da alling mer wieer tse joa ?
Mit bouw jenne kal iech druvver, jidderenne houw 't angesj jedoa.
En 't is besjtemt 't betste zoe, vuur weede auwer mit de tsiet.
Doch weed me noe noch ummer roee, went me dee angere ziet.