't Sjunste pleëtsj-je óp de welt, dat wil iech uuch vertselle,
alling mar moezziek en jezank, fanfare en kapelle,
fiejoeële, tröate, klarienet, in fainste harmonie.
Dat pleëtsj-je, dat heesjt Hoemtata en dat verjeest me nie.

Refreng:
Jees doe mit noa hoemtata, jong, doa is 't leëve sjun.
Jees doe mit noa hoemtata, doa is 't ummer eëve sjun.
Jees doe mit noa hoemtata, jong, doa is 't leëve sjun.
Jees doe mit noa hoemtata, jong, doa is 't sjun.

Liszt, d'r Schubert en d'r Straus, dat woare de jezelle.
Die sjpielete Dreivieëdeltakt, Nocturne en Forelle.
D'r Blauwe Donau, Rapsodie, 't Sjtensje vuur de vós.
Die sjikke ós oes Hoemtata, d'r aller fainste jrós.

Vilt diech óch 't leëve sjwoar en wilt 't jaarnit wille,
jank dan ins jauw noa Hoemtata, maach moeziek, vang an't sjpille.
Doe veuls da noa ing kotte tsiet, doe sjweefs in fantazie.
Dat jieët 't mar in Hoemtata, dat jieët 't angesj nie.