Refrein:
Ich geneet, ich geneet, van ’n zate hermenieke of ’n vastelaovesleed.
Ich geneet, ich geneet, van ’n lekker nònnevötje of es Pieërke butereet.
Ich geneet, ich geneet, want de sjpas is dan de prins van ‘t verdreet.
Es ’n fieës dich zoa kan drage, wae in Limburg maog dan klage?
Iche neet, want ich geneet!
Es ’n fieës dich zoa kan drage, wae in Limburg maog dan klage?
Iche neet….neet…..neet…….neet…..neet………..want ich geneet!

Wae geit d’r noe op wèntjersjport? Iche neet!
Zit achter zien kompjoeterbord? Iche neet!
Wae geit d’r lever kiene dan? Iche neet!
Dan höb ich mörge sjpiet d’r van,
dat doon ich zeker neet, zoalang de welt zich dreet.

Wae haet de bòkkepruuk noe op? Iche neet!
Of zit mit zörrig aan de kop? Iche neet!
Wae wilt d’r lever sjlaope gaon? Iche neet!
Dan höb ich mich tekort gedaon,
dat doon ich zeker neet, ich zèng ’t hoagste leed.