Iech goan miech af en touw e pilske pakke,
want dat kin toch zoe gezèllig zien.
En sóms, daan blijf iech ouch nog eve plakke,
en drink daan zeker e glaas of tien.
Want steiste mèt d'n vrun aon 't bufèt,
daan dink toch geine mins mie aon ze bèd.

Iech zèk altied, iech blijf nog mer hiel eve,
kóm op, en sjöd veur miech nog eine in.
Want iech goan noe toch ouch nog eine geve,
d'n aovend waor weer ech naor miene zin.
En kóm iech toes sóms midde in de nach,
daan zèks diech: jóng, iech höb op diech gewach.

Och sjat, diech mós 't miech noe mer vergeve,
want iech kin d'r toch ouch niks aon doen.
Iech wèl toch ouch e bitsje vaan 't leve,
en neet allein mer wèrreke veur de poen.
Want gaon iech af en touw ins eine drinke,
daan kóm iech zeker altied bijj diech trök.
Bijj eder glaas mót iech ouch aon diech dinke,
diech bis veur miech toch 't groetste gelök.