Refrein:
Iech höb gewach op diech dat móste wete,
in rege-weer dao oan de berekojl.
Iech vraog miech aof, höbs diech miech noe vergete.
De lees miech stoon, boe iech diech puune wow.
Iech wow miech verdrinke, meh iech kós neet zinke.
't Water vaan de Jeker waor toen väöls te lieg.
Diech hads miech dao dien leefde kinne sjinke.
Noe höb iech de griep, de sjöld daovaan bis diech.

Iech höb diech pas liere kinne wie ste leeps in de Groete Staat.
De gings 'n knepkeszaak binne, iech tikte miech toen 'n plaat.
Toch höb iech diech nog gesproke en de zows mèt miech wandele goon.
Mien hart is noe gebroke, de höbs miech laote stoon.