Iech höb ... iech höb ... iech höb 't weer,
in m'n err'm en in m'n bein.
Iech höb ... iech höb ... iech höb 't weer,
en 't deit gaaroets gein pijn.
Iech höb ... iech höb ... iech höb 't weer,
't kump eder jaor opnuijj !
Iech höb ... iech höb ... iech höb 't weer,
kóm dans toch m'n leef luijj.

Lewie, zag iech, wat is mèt diech?
De deis toch zoe kemiek.
Zèk höbste sóms al las vaan giech?
Meh heer zóng : de bis getik!