Ich gaon uch get vertelle, 't interesseert uch zeker zeer,
wie ein loupend oor ins haje ging van ein wanjelende neer.
Waat kiek geer noe, wilt geer soms zegke det zoget neet kan?
Op organisch vlak is heel get loos, noe loester maar ins dan.

Wie het ins get aan 't loupe waas 't waas op eine kaje daag,
leep hae ouch get te wanjele zo net veurbiej de maag.
't Waas al op de eerste blik ein leefde van gewich.
Maar hae, hae woonde in de boek en hét in 't gezich.

Zie vónje zich zo net en leef en zachte taegenein:
'Waat sjoon det veer ós vónje, det hilt ós op de bein'.
Maar wie zie weer nao hoes toe ginge, zoge zie pas in:
Dae aafsjtandj waas waal heel erg groot, veur zó'n heel erg jónk gezin.

Zie sjreve zich per bloodvaat haos eed're daag eine breef.
En hae vroog en ouch het vroog, wo dae angere toch bleef.
Toet op eine daag zó'n bloodvaat zach:''t tij haet zich gekeerd,
want dae man wo veer in wone, dae is geopereerd'.

Zie jankde en zie treurde, zoget goof 't gaaroet neet.
De miense höbbe op organisch vlak van leefde geine weet.
Kóste veer nog maar ins wanjele, of loupe heel wied weg.
Maar veer zitte vas, 't geit neet meer, waat kump van ós terech.

Al waas de neer ouch treurig, hae keek al sjnel neet meer zo sip,
Want hae waerde plotseling sjtapelgek al op ein zjwevend rib.
En ouch 't oor vónj häör gelök zo vertelt ós 't relaas,
Zie geit zelfs morge trouwe mit ein loupende naas.

As geer dus in 't vervolg mesjien ins las höb van eur oor,
doot d'r dan neet vaort get aan maar dink ein bietje door.
Waem wit, mesjien gebeurt d'r get, wo nemes ooit aan dach:
det d'r ooit nog ins ein zjwevend eurke of ein loupend ribke waerd verwach.