Ik heb lang geleje ein maedje gekind, en waas aan ut vreeje gegaon.
Ik heb Isabella ein mâôndje bemind, toen waas ut mit de leefde al gedaon.
Want wie Isabel aan trouwe dach, nae, toen heb ik um gezag :

Refrein:
Och Isabella, ik woel dich vraoge,
och Isbelle gaef mich nog wat jäörkes tied.
Dan Isabella, wil ik 't waoge,
dan bin ik onderhand mien wilde häörkes kwiet.
En daorum: Nae Isabel, nae Isabel,
al springste van de leefde auk haos oet dien vel.
Jao Isabel, jao Isabel, ik blief nog vreejgezel.
Och Isabella, ik woel dich vraoge,
och lsabella gaef mich nog wat jäörkes tied.

Ik heb op den bal Isabella gezeen, ut waas toch zoë machtig verkleid.
Ik kôs d'r neet taege, ik ging door de kneen, zoë wied det met mien alde knäök
nog geit.
Toch kreeg ik nog net op tiëd de krach, en toen heb ik um gezag :

Weej zien gisteraovend weer fijn oetgegaon, waat waas ik toch op miene stel.
Weej hadde ein oor aan de tapkas gestaon, toen veel ik in de erm van Isabel.
Det haet mich toen fijn nao hoes gebrach, en toen heb ik um gezag :