't Bella, dat is e kapiettel vuur ziech, dat wil iech effe vertselle.
't Bonert, 't sjroebt en 't wusjt en 't sjtriecht, 't lieët ziech de wette nit sjtelle.
't Broest durch 't tsimmer mit emmer en sjwam, 't wilt nit wat angere wille.
Doch ónger 't poetse, wat iech diech vertsel, doa zingt 't Isabel :

Refreng:
Isabella, Isabella, al mós iech mit diech óp de hel aa.
Isabella, Isabella, al mós iech mit diech óp de hel aa.
Isabella, Isabella, al mós iech mit diech óp de hel aa.
Isabella, Isabella, al mós iech mit diech in de hel.

D'r zommer, dee koam, mit verlof en vakans, doa vräut ziech bezóngesj 't Bella.
't Kóffer jepakt en d'r sjpaarpot jekiep, dat woeët dan ing rutsj noa vaniella.
Mit vieno, jietare, flamengo en dans, vier woare de sjtonde an 't tselle.
Kapot wie 'ne hónk, doch dan in dat hotel, doa zong 't Isabel :