Refrein:
Jan-Doedel, Jan-Domme, det moog toch pot-domme.
Det geuf toch nieks veur eine kier.
Ût is toch verdorie neet allemaol glorie.
Veur zin toch neet ôs leve Hiër.
Men kan zich vergisse, langs ût pûtje pisse,
Mer ût deej ôs toch waal veul plezeer. (2x)

Veur ware bienao allebei aan ût zesde gebod bezjweke.
Veur haaje sjtiekum achterom nao ein nette non gekeke.
Det moge veur neet van de paus, dae zag det kump uch duur.
Geur laef drop los veur saus en braus, geur komt in ût vagevuur.

Veur ware auch ins op bezeuk biej ôs kolegaas trappiste.
Die deje ôs dao in det glaas veul mier den veur wiste.
Dae kop van ôs, dae boetsde toen, jao, wie ein autobaan.
As ôze groete baas det huurt, dae sjup ôs oet de laan.