Refrein:
Jóng, ligk neet te zanike, kóm mit mich nao Danike
Dao, mit al dat dennegreun, wurd Gelaen nog èns 'zoa sjeun'.
Jóng, ligk neet te zanike, kóm mit mich nao Danike
Dao baove in die bösj, dao flöt ènne nachtegaal en aaf en toe 'n mösj.

Wat waor dat ein wies raodbesjloet: Gelaen te klein, veer mótte dr'oet.
Dao woort nog waal aeve get gekald, euver dat sjoane Danikerwald.
Toen mit eine flinke hamerklop, ozze burgervader dae zag sjtop

Höbste weurd 'ns mit dien vrouw, dan zaeste: Leeve, zjwieg 'ns gauw.
Dènks dich gaaroets noaits meë trök, wo veer sjpeelde same zoa dèks.
Ich hauw 't woord nog neet gezag, toen zóngk ze mit eine lach.