Refrein:
Kóm neet aan ós Waereldsjtad gans Gelaen reup dat, want veer zeen 't zat
Kóm neet aan ós Waereldsjtad, aan ós eige Waereldsjtad.
Veer rope 't door de sjtraote, 't hungk aan jeder roet.
Ós Gelaen dat mótte ze laote, want Gelaen dat wilt veuroet
Kóm neet aan ós Waereldsjtad, aan ós eige Waereldsjtad.
na laatste refrein:
Kóm neet aan Gelean!!!

Veer höbbe 't toch same getróffe, veer kènne bóffe, mit ós Waereldsjtad.
Want jaore langk höbbe veer mótte vechte veur eige rechte, van ós Waereldsjtad.
En noe kómme dao in èns die hoage here, jao, die probere ós biejein te doon.
Mer de Gelaendenaer dae pik dat zoamer neet, óm biej Zitterd te mótte gaon

Gelaen dat duujste toch neet zoamer same, geer mot uch sjame, höb geer dan niks
geleërd.
De Gelaendenaer dae haet zoa zien menere, 't is neet te leëre, dat geit dan toch
verkeërd.
Laot de Waereldsjtad zichzelf mer regere, zich prizzentere, wie ze 't is gewènd.
Dao is mer eine, dae dat mèt furore deit, jao, dat wèt toch jeder kèndj