't Is weer effe wènne want veer klokke d'r get nao bènne.
Mèr je, in deaze tied môt dat kènne.
Allein, 't naodeil van dees peul, sangerendaags dat geveul,
van gaar neet gezôndj, zwa krank wie eine hôndj.
Dan steise veur de sjpeegel en zungse deze regel.

Refrein:
Ich höb ein köpke, köpke, köpke, wie ein töpke, töpke, töpke,
en ein nèske wie ein vèske.
Höbs doe dat ouch, höbs doe dat ouch ?
En mit dat köpke, köpke, köpke, wie ein töpke, töpke, töpke.
en dat nèske wie ein vèske, weit ich dat get neet dauch.

Toch höb ich mit die daag, zelde get aan de maag.
Vunjste bie mich auch gein sjtuk in de kraag.
Van sjmörges tot saoves droet, get verref op de sjnoet,
en sjnags veur ein etalageroet.
Want jè, die wirk wie eine sjpeegel en dan zungse deze regel.

Mer lever eine kop wie eine top of ein naas wie ein vaas,
dan op vakansie mit die daag.
Want veur vèule is 't allerhendj skieje in 't boetelendj,
zeker es ze 'n paar kjièr op hun sjnoet zin gelendj.
Auch die luu höbbe eine sjpeegel en dènke aan oos in de regel.