Refrein:
Kal plat, kal plat, hou dien mooders taal in laeve
Kal plat, kal plat, door dien ouwers dich gegaeve

Es Limburger gebaore, blaos ich jèl grwètsj van d'n taore
Op mien aafkoms gaon ich prat, dus kal ich altied plat

Bès ste aan 't werk of zit ste nog op schjwal
Dan wèrs ste dao allein mèr van dae hollese kal
Doe vreugs dich waal èns aaf, woo môt dat toch op aan
Kal toch gewoon limburgs, want dao kump ste vandaan
Veer spieje hie ôs gal, kal plat luuj euveral!

Mit de vastelaovend doon veer altied lekker gek
Veer zeivere en sjneure in ôs eige dialek
En kalt dan eemes holles, dan spraeke veer em aan
Waarom praat jij huilands, ben jij niet hier vandaan?
Noe zèk neet: ich höb spiet, kal plat luuj, jao altied!