Oet de revue 'Grubbevors, mien dörp'

Refrein:
Aan vruchtbaar graasland, naeve d'n bosrand,
euver de baek op dae prachtigen hook,
wao wilde brem greuijt, 's zomers de hei bleuijt,
röst 't kestiëlke vân Kaldenbrook.

Wao oëit de edelvrouw, mej al vur daag en dauw,
vlijtig en plichtsgetrouw 't haardveur ôntstook,
wao duk ok pracht en praal zörgde vur groëts ônthaal,
en aan 't riddermaal gaar niks ôntbrook.

Wao oëit 't groëte geld zöj waere neergeteld,
en in 't vreeje veld huus zöjje staon!
Maar door 't volks verzet woord de natuur gered,
en is dae ramp nog net euvergegaon!

Nou zweve vlinders rônd, kleuren de weien bônt,
maken de ruige grônd zônnig en licht,
âs hoëg de merel zingt, stilte met zang doordringt,
huurse dât zien lied klinkt wie en gedicht.