Ôs Marleen det is zôn kind waovan me zaet,
det 't vreejers beej de vleet verslete haet.
D'n alleriérste det waas eine fotograaf.
Maar dao waas 't binne viértién daag vanaaf.
Want jao, wae wuért neet tureluurs,
aste alzelaeve huurs:

Refrein:
Kiék ens nao 't veugelke, kiék ens waat det duit.
Kiék ens nao 't veugelke. huur ens waat det fluit.
Ik vind dich zôn lekker stök, des iérlik, ôngelaoge.
Maar aste noow nog langer wachs, is 't veugelke gevlaoge.

Van de vreejers nummer twié wies nummer ach,
haet Marleen ôs iérlik neet zoëvuél gezag.
D'n einerletste aevel makde 't weer leuk,
dae kwaam altiéd met de knarie op bezeuk.
En of Marleen noow woel of neet,
't waas weer 't zelfde leed.

Och waat hadde weej kônpassie met Marleen.
Det kôs ônderhand de vreejers neet miër zeen.
D'n allerletste aevel vônd 't eine schat.
Eine dae teminste genne vogel had.
En beej d'n trouw op 't stadhoés.
Hebbe weej toen maar gesmoés.