As ik zoë door de sträöte gaon van mien geleefde stad,
dan dink ik waal èns 'heej ôntbrik toch wat'
Dan zoog ik hiël de stad 't leefs vol groëte spegels staon,
Wao in dan minnig mins zechzelf veurbeej zuut gaon.

Refrein:
Kiëk ens dökker efkes in 't spegel,
't is egaal wae of ste bis.
Meistal kiek me zoor, 't kan d'r neet mei door,
zôn pertret det hingste nörges aan de moor!
Kiék nao det gezich dao in det spegel
det dien waore foto is.
Biste beej verstand, dan doot auk naovenant,
Kiék wat opgeruump, det steit charmant.

Vuël minse elegant gekleid, maar ein gezich wie staol,
of in blue-jeans maar mit dezelfde kwaol!
Al mak ste dich ouk hiël good op met 't deurste waat me köp,
Dae glimlach is veur dien gezich d'n beste make-up.