Mit de ieëstje blui van de kieësjebeum, zoze vier tswai in d'r jaad.
Verborje tusje bleer en greun, has doe miech doe jezaad:
'Oh, kinger van ‘t vrugjoar, oh, mosse freulieg zieë'.
En doe laachets hel en loestieg, inne voeëjel deë ‘t zingt.
En noen wees iech: ‘t woar herlieg, mar ‘t jong zoeë flot tsoem eng.
Oh, kinger van ‘t vrugjoar mosse freulieg zieë.

En de blui vool van de beum aaf doe, braat fruëte, zus en roeé.
V'r ploeëte ze tsezame doe, en iech daat ‘t bloof ummer zoeë.
Oh, kinger van ‘t vrugjoar, oh, mosse freulieg zieë.
En doe zongs ‘t lidje ummer en de vüejel woeëte sjtil.
En doe woar ‘t plötslieg zommer, in d'r aavank van april.
Oh, kinger van ‘t vrugjoar, mosse freulieg zieë.

De kieësjebeum die woeëte kaal en d'r zommer jong vuurbij.
Iech zoos alling nog in d'r jaad en wunsjet doe wüets hei.
Oh, kinger van ‘t vrugjoar, oh, mosse freulieg zieë.
En d'r sjnei deë woar jevalle, et nui vrugjoar koam doanoa.
D'r jaad koeét miech nit bevalle, den doe woats nit mieë doa.
Oh, kinger van ‘t vrugjoar mosse freulieg zieë.