Refreng:
Kirchroätsjer jonge zint doa went 't mos zieë,
nog noeëts bezonge, mer 't is nog nit tse sjpieë.
Ze sjpille in de harmonie en in der voesbalkloep,
en Kirchröatsjer jonge, die hant vuur jinne floep.
Ze kalle Kirchröatsplat, kome nit ummer op tsiet,
mar went ze eemoal doa zint, da weët ste ze nit mieë kwiet.

Der Sjon zitst in de harmonie, der Sjef zingt in der Koeër,
der Sjors sjpilt in der voesbalkloep, der Sjuul kiekt waal ens zoeër.
In Kirchroa zint de jonge in mindestens énne kloep,
en treffe zich döks oppene Maat, tsezame bei der Joep.
Bezongesj mit karneval, went Kirchroa sjpringt en laacht,
dan zinge de lü i Kirchroa bis deep in de naat.

Der Sjra hat mieëtstens tsiet tse kot, der Sjir sjwumt in der Pool,
der Sjok wilt in de sjutserei, der Sjaak sjteet in de jool.
In Kirchroa vräut der jong ziech op jiddere knaoke-daag,
en vuur heë werm óp heem aa jeet, toept heë nog enne sjlaag.
De sjtiemmoeng sjtiegt mit karneval, der kloon likt al jereed,
en Kirchröatsjer zinge, uur weest waal wie dat jeet.