Ik kin now neet mier slaope, ik weit neet wat ut is.
Ik kin allein maar haope, det dit de waore leefde is.
Ik lig maar wat te wuule en te dreije in mien bed.
Toch wil ik met neemus ruule, al liek ik wal knettergek.

Refrein:
Knettergek, knettergek, det bin ik op dich,
en dao kin ik niks aan doon.
Ut kriebelt mich vanoet mien hert,
tot onder in mien schoon.

Ik kin auk neet mier eate, dao smakt mich gaar niks mier.
Ik kin dich neet vergaete, al probeer ik ut nog zoe zier.
Steeds mot ik aan dich dinke aan die auge en dae lach.
Det is nou net ut linke, hees dich auk aan mich gedach?