Zoe soms, dan dink ik aan vervloge ore,
dink dan truuk aan leefde en geluk.
Ik trof doa luuj die mich koste bekore,
nae, zon volk tref se neet zoe duk.
Eur leave waas zoe vreej en oetgeloate,
zeej deilde same al eur leef en leid.
Waat waas ik geer nog efkes beej die minse,
want beej die luuj waas gaar gen onderscheid.

Refrein:
Weej dansde dao toen de ganse nach,
en de wind, dae wermde os zoe zach.
Sterre hoeg in de loch, ut waas noeits laat genog,
kos ik dao nog efkes zien.

Maar och, wie zund, zeej moste weer vertrekke,
want zoe is now einmaol eur bestaon.
Ut waas hiel fijn det ik eur moch ontdekke,
waat joamer, det die minse moste gaon.
Eur laeve waas zoe vreej en oetgeloate,
zeej deilde samen al eur leef en leid.
Waat waas ik geer nog efkes beej die minse,
want beej die luuj waas gaar gen onderscheid.