Leedjes in ôs moodertaald, daon mich zoë aan dich dinke.
Net zoë moei en muzikaal luuëts dich 't Venloos klinke.

Refrein:
Krallentoer van leedjes, ein Venloos gedich,
slinger van verhäölkes, die spraeke veur zich.
Waat ik dich zegge wil, zegk ik met ein leed.
Wäört van mien leefde vergits dich zoë neet.
Huùr ik zó'n schoeëne wiës, reurt zich waat in mich,
dan sprik mien leefde veur Venlo en dich.

Waat zó'n leedje zegge kin, det mak mich mei verlaege.
Al wat mich aan dich verbind, det kóm ik dao in taege.

Doeën beej hoès of wièt 'eweg, ein Venloos leed mót kinne.
'Halde van', klink dan hièl ech, det duit mich wat van binne.