Refrein:
Joa ich heb kriebels in d'n boek
en now weit ich woar det van kumt.
Dink ich noa euver mien laeve,
dan is ut allemoal veurbestumt.
As det gekriebel doorgeit aan ein stuk,
zien det de vlinders, die kleine vlinders,
zien det de vlinders van geluk.

Veur 't irst noa sjoel her, mien mam leet mich allein.
Bej de juf en angere kinger, wat veulde ich mich klein.
Doa noa kwaam de irste kommunie en ich kreeg neije kleier en sjoon.
Wat veulde ich d'n boek toch kriebele,
doa kos ich gaar niks aan doon.

Wie ich oajer woort kwaam d'r leefde in ut spel.
De irste kus, wat waas ut spannend, auch det weit ich nag wel.
Mit mien maedje noa d'n altaar goof ich doa mien joa-woord van trouw.
Ich veulde doa d'n boek wer kriebele,
mer det vergoot ich nag al gauw.

Noa ut trouwe kwaam de geboorte van un kink,
det gruide op wie koel en is now groet en flink.
Ut kumt mei noa mich her en zeet dan; det discovriendje is zoe knap,
mer ich veul miene boek zoe kriebele.
Dan zeg ich um det ich ut snap.