Beej ut kios in ôs dôrpke, zoog ik dich en dôch: 'Wât en prachtige liën.
Die beinkes, ut liefke, tit snuutje, vân wae zuüj dât moëje figuurke toch zien
?'
Ik heb waeke laupe zeuke en dinke vân: 'Wao kump dât in godsnaam vândan?'
Wiej ik dich wir is zoog, toen speulde in mien gedachte: 'Âs ik dât is vroog...'

Refrein:
Kump se wât doëner beej mîch?
Dân knuffel ik dich mien hertje.
Ik hald toch zoë vuül vân dich.
Os leefde krieg en stertje.
En dât kump toch allein mâr door dich.
Kump se wât doëner beej mich?

Dien auge, die straolde en keeke indringend nao rnich, ik woord hielemaol werm.
In mien gedachte leep ik al met dich door ut dôrp aan mienen erm.
De zoogs van doënbeej nog schoëner âs toen, en vroogs mich zelfs nag wao of dât
ik woën.
Mien hert dât ging vân streek, wiej ik die eine vraog dao in dien auge bekeek.