Refrein:
Tössje Zitterd, Bor en Gelaen ligk ein dörpke, sjtil en versjaole,
aan de randj van eine duustere boesj, wó 't sjtik van de Daole,
ein klein kirkske, kesjteel en kefee, dao ligk Lömmerich aan de Allee.
Ein klein kirkske, kesjteel en kefee, dao ligk Lömmerich aan de Allee.

De fusie gemeinte, dat is noe 'n feit, maar dat zeen veer al jaore gewènt.
Ós dörp haet nog ummer zien eige beleid, en dat is ouch in Zitterd bekènt.

Want vruiger hawwe veer eine ei-eige pelis, maar dat noe al jaore trök.
Jao, de ei-eige pelis wurd al jaore gemis, dat brink Lömmerich neit van zien
sjtök.

Wie ich hie koum wone, 't is jaore gelee, de kènjer, die gruijde hie op.
Maar nao al die jaore zeen veer mit z'n twee, en geneite van 't laeve volop.