Refrein:
Ein melodie?die mei zoeë druimerig begint.
Ein melodie?ein luimig blaedje in de wind.
Ein leedje det zoeë gaer ein eige laeve leidt,
Wiesdet ut baove aan de sterrehemel steit.

Ein raozig-roeëd aan ut hemelsblauw.
Ein leefdesleed tösse daag en dauw.
Zoeë ônbevange ein nachtegaal
zich gaeve kan.
Ein fluitsinjaal wao de mins
alweer op laeve kan.

Kômop, en laef wie de zôn opgeit.
Laot wiejer gaon wie de wind ôs weijt.
Kômop, we telle de noeëte van gelökkig zien.
Dae'n daag verdeent ôzzen allermoeiste evergreen.

Kômop, we griépe de kans vandaag.
Trek idder eurke aan ziene kraag.
Kômop, want idderen tel is morge nostalgie.
Dus nôw geneete we döbbel van dees melodie.

Ein eige plaats aan de hôrizôn.
Zoeë vreej zien wie eine lôchballôn.
En doeën beej meuderke maas zoë
tösse berg en dal,
Ein eige plaats wao ein
kinderstum weer zinge zal.