't Fees waas euver, ik had gezaope, gans allein en oetgeblus.
Nao eine lange nach in Venlo, kwaam ik in dien erm tot rös.
En ik zong dich dao ein leedje, wie weej dao zoote vloog d'n tied.
Dich en ik in vruuger jaore en noow zien we al zoe wied.

Ik hald van dich al, al die jaore, al die daag en nachte lang.
Ik heb verdreet as 't verkierd geit, lach um 't kuulke in dien wang.
Noow is dit leed al haos gezônge en nog begriep ik d'r niks van.
Maar ein leeg schient in 't dônker, dich bis mien iëwig groeëte vlam,
dich bis mien groeëte vlam.

Waat nog kump, wil ik neet weite en waat gewaes is, is gewaes.
Maar vannach wil ik dich zinge, maedje was se veur mich bis,
was se veur mich bis.

lets op eine nach, dich loogs te slaope, maar ik waas wakker, wie zoe dök.
Ik zoog dich druime in 't maonleeg, man, ik kôs wal baöke van gelök,
waal baöke van gelök.