Refrein:
Laot vandaag de sjterre sjieêne, es è teike vuer allemoal,
dat mieë miensjlikheid zal kómme, mieë leefde, è gans nuuj verhaol.
Daoróm zègk ich gelökkig kaesjmös, vandaag vuer 't ganse jaor.
Hei, ich huer de luuj waer lache, esof 't noeëts èns angesj waor.
Hei, ich huer de luuj waer lache, esof 't noeëts angesj waor.

Ich kin mich nog herinnere, op ènnen'aovend, wie de lóch gans helder waor,
zoog ich inèns waer die sjterre, gans zuuver en klaor.
Ich dach aan mien kindzin en veulde wie dat waor,
die vreeje van kaesmös thoês, die ich lang teruuk verlaor.

Soms, dan dink ich aan dae baby in dae sjtal,
neet zoeëzieër aan dae glitter, mer dat kiendje vueral.
Dat 't zoeëlang al in sjtaot is, jieëker jaor opnuuj,
óm toch waer te zörge vuer vreeje ónger luuj.

Laot dat kind in ós óntwake wie de zon,
die in in ós versjient, es 't water in ein bron.
Laot de leefde van vandaag zin es è begin,
vuer ein nuuje toekoms, è laeve vol zin.