Refrein:
Laot de zon in dien hertsje meh sjeine
touver noen 'ne lach op die geziech.
Laot dien zörreg wie de wolleke verdweine.
Kom, noe zing en dans die dreij daog laank met miech.
Laot de zon in dien hertsje meh straole.
Jao, de leefde, die bleujt veur us twie.
Ech gelök is met goud neet te betaole.
Kom, geef miech dien hand, iech bin verleef en wie.

Diech zaots met vastelaovend op e bengske in Mestreech.
Dien traone zaog iech sjittere oonder 't staareleech.
Iech waor underste bove, kraog kriebels in de maog.
Ich zag: 'Leef keend, kom dans met miech noe naor de regebaog'.