Refrein:
Laot dich vân de gôjje kant bekiëke, zet dien beste beinke mâr is veur.
Huurse beeij de erme of de riëke, meijdoon guf ut laeve kleur.
Laot dae gôjje kant nôw mâr is kiëke, bliëf toch ni staon, dao beej de deur.
Bewiës ut nôw mâr êns, wie good des dich dât kens,
en laot dich vân de gôjje kant is zeen!!
Bewiës ut nôw mâr ens, wie good des dich dât kens,
en laot dich vân de gôjje kant is zeen!!

Wât is d1r nôw nag fijner, idderein hand in hand.
De kring, dae mug ni kleiner, dus bliëf ni aan de kant.
Wilse dich is verfrisse, daoachter dich steit de kraan.
Dit wilse toch ni misse, dit steit nôw baovenaan, jao...

Hesse de wind is taege, geit alles dân verkiërd?
Steise wir in de raege, hesse nag niks versierd?
Bliëf dân veural beej zinne, bewaar de gôjje mood,
môsse wât niejs verzinne, daorin bis dich toch good, jao...