De wonjere, die zien de wereld nog neet oet.
Wat neet is, det ken nog kômme.
Op unne goeien daag neem ich ein wies besjloet,
en hooij mich lekker van d'n domme.
Unne grauwelaer dae dao op let,
en ich roop oet: wae duit mig get.

Refrein:
Laot mig, laot mig noe maar gewaere,
laot mig mien eige stuupke kaere.
Ig kiek allein maar nao mich zellef,
den bliek, bin ig al op de hellef.
Laot mig, laot mich noe maar gewaere,
Ig blief mig zellef, wat ze aug bewaere.

Lets aan heb ig gedruimp, 't zjweit det brook mich oet,
ich had in ut geld gezwjomme.
Opens schrjôk ich rechop want ik veel op mien snjoet,
maar bôn nog good terecht gekômme.
Al zien die druime auch bedrog,
wat kômme môt, det kump d'r toch.