Refrein:
Lekker mojl vaan miech, sjat, iech haw vaan diech,
en iech wèl diech noets mie kwiet, lekker mojl vaan miech.
Sjat, iech haw vaan diech, iech blijf bij diech veur altied.
Lekker mèt z'n twieje euver de levens-zieje,
al zal de wind ouch wel ins tege stoon.
Lekker mojl vaan miech, sjat iech haw vaan diech,
dat zal noets deneve goon.

Stèl diech ins veur, 't is flawweköl, meh es iech diech oets zow verlere.
Daan woort iech gek, daan woort iech bröl, want och, iech höb diech toch zoe
gere.
Es iech diech zeen, daan weur iech döl, gaon iech vaan kop tot tien vibrere.
Jao, es diech neet mie bij miech waors, daan spróng iech vaan de Sint Servaos.

Zègke ze oets, de wèts mer noets, tot iech ouch aandere befiemel,
wat me ouch zeet, geluif ze neet, iech goej miech noets in vreemp gewiemel.
Vertrow op miech, de wèts veur diech, plök iech de stare vaan d'n hiemel.
Jao, es diech neet mie bij miech waors, daan spróng iech vaan ambras in de Maos.