Lekker zonne in 't zand, zèt de boel mèr aon de kant.
Laot de zörrig mèr tot mörge, lekker zonne in 't zand.

Estet eve neet zuuchs zitte, deis u bitsje dom.
De ergers diech aon hielklein dinger, doech toch neet zoe stom.
Vergeet daan neet, de höbs d'n vrun toch.
Die doen diech gein pein, want diech bis neet allein.

De moos ut zèllef maake, totste happy bis.
Maak diech neet dik in 't leve, how'de plaank neet mis.
Geneet toch vaan die sjoen mominte,
bis geine sjagrein, diech bis neet allein.

De moos in diech zelf geluive, staar diech toch neet blind.
Jao, dat hèlt diech op de bein, diech bis neet allein.