Os Limburgs landj det maak noe blauw, de kastelein zit in ’t nauw.
In de kelder, langs de waeg, drinke veer de vaate laeg.

De wekker rammelt, wiej altied te vreug.
Doe gluifs ’t neet, ich bun nog meug.
Biej ut sjaere sniej ich mich eine tepel aaf.
Ut morge ontbijt, det is mich te braaf.

In tempo ren ich dan, nao onger toe haer.
Mien vrouw is weg, ich sjpring wiej ein vaer.
Ich roop de buurman, zegk kom veer gan draan.
Kom noe op, kom nao de kraan.

Os Limburgs landj det maak noe blauw, de kastelein zit in ’t nauw.
Laot os nao de kroeg toe gaon, ut is nog neet gedaon.
Os Limburgs landj det maak noe blauw, de kastelein zit in ’t nauw.
In de kelder, langs de waeg, drinke veer de vaate laeg.

Es ich smorges mit mien linker bein op sjtaon,
en aan de moer twee vette spinne zeen gaon,
en de kater mich dan weer aan’t zweeve bringt,
is de daag kepot, mien leef kindj.

Op ut werk dao komme ver auch altied te laat.
Mer oze baas, dae leut os auch kaat.
Ich roop de buurman, zegk kom veer gaon draan.
Kom noe op, kom nao de kraan.

Os Limburgs landj det maak noe blauw, de kastelein zit in ’t nauw.
Laot os nao de kroeg toe gaon, ut is nog neet gedaon.
Os Limburgs landj det maak noe blauw, de kastelein zit in ’t nauw.
In de kelder, langs de waeg, drinke veer de vaate laeg.
In de kelder, langs de waeg, drinke veer de vaate laeg!