Refrein:
Iech kin nieks der aon doeën, dat iech miech ammezeer,
Iech kin d'r ech nieks aan doeën, want iech höb väöl plezeer;
Kom op, laot miech neet sjtoeën, iech veul miech toch zoe good,
Wat iech waal zieëker weit, jao iech höb Limburgs blood.

Iech waor lèts op 'n feeske, de tent ging achterein,
't Waor dao zoe gezellig, wat voond iech 't dao fijn;
De lúi die zaogste sjpringe, en eederein deeg mèt,
Iech koes toen neet wachte en sjprong op 't buffèt.

't sjoenste in d'n lieëve, zing iech mèt gooje mood,
Wei wèlt dat neet belieëve, 't geveul van limburgs blood;
De kins diech dat neet koupe, de kreis 't zoe mer mèt,
Dao blijfste dan mèt loupe, en noe mer opgelèt.