Wat is doch mar 't leëve sjun, bezóngesj in d'r Mai.
Da trukt me durch de velder hin, 't leefste ónger tswai.
De blomme laache oes d'r berm, 't sjleet de distelvink.
Mie hats sjleet flotter en sjleet werm, mar bij e hiezig kink.

Refreng:
Limburgse meëdsjer hant vräud i jen hats,
zunt ze noen blond of broen of sjwats.
Has doe zoeë kink i jen oge jezieë, verjitst doe dem nit mieë.
Has doe zoeë kink i jen oge jezieë, verjitst doe dem nit mieë.