Refrein:
Luuj, luuj, luuj, biej mich toes hingk al waeke ein donderbuuj.
Luuj, luuj, luuj, want ich Höb ein sjtök in en mien vrouw de juuj.
Luuj, luuj, luuj, zegk ich, kom vrouw det ich dich ins duuj.
Zaet ze, maak dich maar weg, doe bös zaat, doe höbs pech,
bars maar mit diene kukelekuuj.

Mit vastelaovend zing ich, honger mosse boete kriege.
En van dae gooje haan, och jong, ich kan mer baeter zjwiege.
Ich krieg nieks meer te aete, want ziej is de baas.
ze veult zich getraoje, ich kiek op mien naas.
Dan houw ich weer aaf, want ich bön (waat ein waer),
in mien eige hoes toch geine baedelaer.

Ich bön biej ein vereniging, det is de vastelaovend.
Veer höbbe dök vergadering, en ich heur idder aovend:
Wo bös ze gewaes? Dinks doe gaar neet aan mich?
Doe luugs taege mich mit ein sjtaoele gezich.
Al bön ich ein vrouw, ich bön neet van beton.
Diene kop, det is net ein konsumptiebon.