Ich ging ins wandele mit miene sjat in ène zoamernach.
Veer hawwen al väöl wien gehad en 't graas dat waor zoa zach.
Veer logen in d'r maonesjien en hawwen 't hiël werm.
Oos leefde die waor fel en fien dao in dae zachte berm.

Nao neuge maonde kaom ène sjproet, veer hawwen 't waal verwach.
Helaas doew waor oos leefde oet, wae haw dat oats gedach.
't Waor e menneke mit blónd haor, e kleurke wie d'r maon.
Veur hem sjtóng doew de oma klaor en ich kós heiversj gaon.

Noe is dat menneke zeventiën jaor, hat maedjes aan zien zie.
Es hae oet wandele gaet, 't is waor, bin ich hiël sjnel d'r bie.
Ich gaef dat menneke gowe raod, veural es d'r maon dan sjient.
Ich zèk dan: 'jóng pas op diene zaod, veurste 't wèts maks'te 'n kind'.

Refrein:
Leef menneke in d'r maon, wat höbs doe toch gedaon.
Doe höbs mien hart van sjlaag gebrach, doew in dae werme
zoamernach.
Leef menneke in d'r maon, wat höbs doe toch gedaon.