Als is zie neet mie wie vreuger, al verandert zie gestaog,
toch kin iech 't neet verdrage es me euver mien stad klaog !
In Mestreech bin iech gebore, in Mestreech stoont ins mien weeg.
Doarum, waat ouch maag gebaore, bleif Mestreech veur miech Mestreech !
Op heur vèlt niks aof te kaore, want Mestreech bleif toch Mestreech !

Ach, me zeet, Mestreech verérremp, zie is neet mie wat ze waor.
De Mestreechter Geis verwérremp eus stad steeds minder, jaor nao jaor !
Meh de luij die dat beweere, gaon iech liever oet de weeg.
Iech bleif steeds in hart en nere Mestreechteneer, met mien Mestreech !
'ch Höb heur altied eve gere, want Mestreech bleif toch Mestreech !

Luusterd good, Mestreechtenere, dat gejenk en deej kretiek,
dat aofbreekend lammentere, gief dat vaan eur leefde bliek ?
Bleif geer zoe spreeke en zoe sjrieve, had iech liever tot geer zweeg.
Ich zal altied gruuts trop blieve, veur miech bleif Mestreech, Mestreech !
Ich zal altied gruuts trop blieve, want Mestreech bleif toch Mestreech !