Jao, diech höbs us aon 't hart gelege
Mestreech door alle ieuwe heer.
Veer bleve diech altied genege
en deilde dreufheid en plezeer.
Veer huurde naor dien aw histories
te peerd op grampeer ziene sjoet.
Eus ouge blónke bij dien glories
of perelde bij diene noet.

Wie dèks woorste neet priesgegeve,
Mèh heels dien kroen toch opgeriech
En ongeknak bis te gebleve,
Door euze band vaan trouw aon diech.
Daorum de hand us tòwgestoke,
't Oug geriech op 't stareleech;
En weur dat oug daan ins gebroke,
Daan beidt veur us het aajd Mestreech.