Menke had de tasse en telders aafgewasse.
Menke poetsde ouk nog fijn de schoon.
Klopde alle matte en schelde de petatte.
Mooder zag : ' Now raoj ens waat weej doon ? '.

Refrein:
En now maag 't menke moei met Mooder mei.
Hoera, hoera, met Mooder mei.
En det vindt hae toch zoë fijn, want hae is neet gaer allein.
En wao geit 't menke dan met Mooder haer ?
Hoere, hoera, met Mooder haer.
In d'n optoch lekker mei met de meziëk.
Danse door det Jocusriek.

In zien beste pekske en met gewasse nekske,
häörkes haete netjes in de schei.
Mooder met 't ventje zoë same aan 't hendje,
maar, waat haet 't menke zienen dreij.

Mooder zal, det wette, ouk good op menke lette,
anders kump 't kaerelke nog kwiët.
Alle vreejgezelle die geite det vertelle,
want dan weite die det ouk op tiëd.