Refrein:
Zoeë met zien twièkes allein in ’t duuster
Dan wuurd d’r hièl zaach aan gefluusterd
En smiespeld hae dan, An ik hald zoeë van dich
Noow, dan wuurd ’t ef stil in ’t duuster
An sleit dan de erm um zien Sjengske
’t kôs um ens leef opzien wengske
En fluusterd dan, schat ik hald ouk zoeë van dich
En dan huur-se weer niks op det benkske

Dao staon langs de Maas, vuuël benk in ut graas
Det hebe ze good gedaon
Maak óg maar neet wiès, det in det paradiès
die banke laeg bliève staon
de jungskes en maedjes die vreeje daor gaer
en kómme van wièd nao de schoeën benkskes haer

Zoeë geit det al lang en bin maar neet bang
Det det heej oeits anders geit
Want op idder bank, deile al ieuwe lang
De paartjes eur leef en leid
En ouk as ze alder zien kómme zeej gaer
Nog ens enne kièr nao zón benkske haer