Dow wondes in e hil klee boere huuske,
mit hil kling vensterkes en hoote sleeg.
Der kolf mit 't verslieëte benkske,
en der kastangeleboom veur aa langs der weg.

Refrein:
Meuderke, ig zin dig do nog zitte op die bank.
Meuderke, bi dig veel mig der tied tog noëts te lank.
Ig weet nog wieste mig verteldes, al dat scheuns van oet dieng jeugd.
Oere kos ig do hee loestre, meuderke, ig wouëd dig noeëts meu.

Ich douës jo mit vakans og altied kome,
en schpele bi dig ate i gen weej.
En vische vange in dat helder water,
en wandele mit dig durg de velder, beusch en heej.

De letste kieër dat ig bi no dig kome,
't waor al herfs, de sleeg die woore toe.
De blaar die woare van e bomm gevalle.
Me zaat kig, jong, de oma is heej boe now.