Hiel erreg vreug in de mörrege,
zoag iech ze op 't graas in 't maonleeg danse.
Gein laste en gein zörrege,
wie iech ze doar zaog, in 't maonleeg danse.
Lang blon haore, op 't köpke 'n kroen,
Och wat waore ze toch sjoen.
En 't sjoenste zoat op unnen troen.
Iech wouw tot iech mèt hun mèt kós doen.

'ch Weet neet zeker of 't unnen druim waor,
Zaog iech ze daor ech in 't maonleeg danse.
De loch woar helder en klaor.
Iech zoag ze ech in 't maonleeg danse.
Vleugelkes hiel zach en teer, dansde ze daor op en neer.
Nog veul lichter es 'n vogelveer, en venach, daan kiek iech weer.
Ech woer, ech woer, en geluive dat vèlt erreg zwoer.
Ech woer, ech woer, en geluive dat is toch zwoer.

Hiel erreg vreug in de mörrege,
Iech zaog ze op 't graas in 't maonleeg danse.
Vergete al mien zörrege,
Iech zaog ze op 't graas in 't maonleeg danse.
De buim die zónge veur hun e leed,
weggebloze mie verdreet,
Waor 't 'n illusie, iech weet 't neet.
Vas steit dat iech 't noets mie vergeet.