Ieder jaor mit kárneval, 'n half uurke vur 't bal,
döjk ik ien de klieërkâst, ik wieët al dat mien pák nog pâst.
Al jaore ien 't zelfde pák, oeëts gemákt vur mien gemák.
Zover en nog lekker fris, 's zien hoe láng dat nog is.

Refrein:
Ik staek god ien mien vel: mien vastelaovesvél!
Gìj kent mìj vâst nog wel, van mien pák, mien twedde vel!
Umdat 't zó lekker zit, umdat 't zó lekker zit, mien pák, mien twedde vel.

Mien bòks is allemáchteg wied, lekker ruum, die paest âltied.
Ien de tés, daor göt méschien vur hoonderd gulde muntjes ien.
Miene jas, dén stöt d'r práchteg beej, daorum koeëp ik gén' neej'.
Al zit 'r 'n getje ien de mòw, mien pák dat blief ik trow.

Mien pák en ik zien same ieën, driej daag zien wìj nie allieën.
De laesten aovend ien mien bed, 't pák is ien d'n hoek gezet.
't Blieft van aeges raechtòp staon, d'r is wat ovver hin gegaon.
Gìj ziet 'm volgend jaor dan wel, wér án dezelfde kél!!