Went zoaterdes de sjoeël oet woar, dan veëgde vier noa heem.
V'r kroge dan ing bótteram, ing doebbele mit zeem.
Dan woar de Mam ós werm 'ns kwiet, mè wós woehin 't góng.
Ze hoeët wal wie de ganse kluur 't zelfde leedje zóng:

Refrein:
Gank mit d'r Oambusj in, gank mit d'r Oambusj in,
dan zette vier ós doa gemütlich óp 'n bank.
Kót an 't hertekamp, beej die kapotte lamp,
dat is ing plaatsj die woar d'r Pap al good bekank.

Went mit 'n vieftieën-zestieën joar, 't hat get fossjer tiekt,
da weëd de renbaan r-ónkgesjneurd bis dat e meëdje kiekt ...
En houw me dem dreej rundes lank verleëge aa g'n erm,
da zuchde men 'ns deep en vroog dat leefste prieke werm:

Went da va vrijje trouwe kunt en mennig jöërke wer 'ns
d'r kingerzeëge grutter mak, dan weëd 't leëve erns ...
Mè 't Sondes puënt d'r Pap de Mam en kniep döër vuur de sjpas,
e zeët: kom, doog de kinger aa ! en zingt mit fossje bas:

Went da mit fieftig-zestig joar 't hat is oesgebroes,
de kinger good getrowd zint en 't leëg weëd i g'n hoes,
dan zeët de Mam: v'r gónt 'ns zieë of doa die bank nog sjtee-t!
D'r Pap zeët: Joa, en of die lamp 't ummer nog neet deet ...