Ich höb al zeveteën jaor 'n uigske op tich, bèn zo bang dat dien aug neet vilt op mich.
Doezend maol gewik en gewaoge, al die keere wou ich tich vraoge.
Ich höb al zeveteen jaor 'n uigske op tich, bèn zo bang dat dien aug neet vilt op mich.
Mè vanaovend laot ich tich neet gaon, kóm ich eind'lek naeve dich sjtaon.

Refrein ((2x) :
Vanaovend-vanaovend kènt 't neet sjtök.
Ich druim noe al sjtilkes van ós gelök.
Vraog tich veur 'n dènske biej 't leech van de maon.
Vanaovend laot ich tich neet gaon.

Ich höb al zeveteën jaor 'n uigske op tich, nog noojts keek ich rech in dien gezich.
Ich sjaam mich, gaon euver de rooje, en ving dat ich mich mót spooje.
Ich höb al zeveteen jaor 'n uigske op tich, nog noojts keek ich sjtrak in dien gezich.
Mè vanaovend gaon ich rech door zee, vanaaf mörge zeen veer mit z'n tweë.

Ich bekin eindelik kleur, bereid mich good veur.
Ich bèn d'r veur klaor, nao zeveteën jaor.
Wats-tich auch deis, wohaer doe auch geis,
jao, mörge dan bès doe van mich