De ieësjte 12 jaor va mien laeve
waor dit de welt va mich
hiej woert mieë es les gegaeve
‘t waor ‘n welt op zich

woe ich vuuër ‘t ieësj gitare huërde
wiej Sinterklaos nog ech besjtóng
ich taekende riddesj mit bónte kluëre
wiej mien laeve ech begón

tösje klaslokale en d’r gymzaal gruijde greunten in oos welt
en in ‘t duuster keke v’r video va Michael Jackson oze held
i de bieb vóng ich de ieësjte beuksjkes uëver Rodin, Picasso en Renoir
en v’r woerte langksaam groeëter, mer’ t zoot nog sumpel in elkaar

achter de sjuufwand loog ’n kafeeke mit fel oranje leech
en ‘t kantoer va de logopediste die mich allaen dae daag neet sjreie deeg
EHBO les op d’r gangk en aoch vier jónge, vier lieërde breie
verhaolen i kriet op ‘t bord ómdat v’r doe de fantasie nog heije

en d’r linkspoeët dae kreeg biejles: ich sjreef 13 angesjóm
aa zösheukige dösjkes veulde ich mich efkes dóm
ieëker waek d’r duustere gangk doer vuuër die sjtómme sjport
en ich zoog de juf doe dinke: “ik weet zeker dat het geen sportman wordt”

mer mit de krismes sjting ich op de planken in ‘t groeëte octagon
“Er is geen plaats hier in de herberg”, mien theater dat begón
en ich sjpieëlde doa piano, vuuër ‘t ieësj vuuër ‘ne volle zaal
en ich taekende en ich sjpieëlde, lierde sjtap vuuër sjtap mien taal

dus de ieësjte twellef jaor va mien laeve
waor dit de welt vuuër mich
hiej woert mieë es les gegaeve
‘t waor ‘n welt op zich