Ich sjpits mich altiëd wir op vastelaovend,
de sjoënste daag van idder jaor.
Ich wil die daag neet van ze laeve misse,
die môte bliëve, al zien ze meij get zjwaor.
De lètste eurkes, det wil ich waal kwiët,
den dink ich idders kiër toet miene sjpiët.

Refrein:
Nag efkes, den is 't wir aafgeloupe,
nag efkes, den is 't toch wir gedaon.
De lètste eurkes zien nôw aangebraoke,
den môte weej al wir nao hoës toe gaon.
Wie gaer waas ich nag efkes heej gebleve,
maar och, 't is nôw bald veurbeej.
Toch zal ich al det sjoëns neet gauw vergaete,
want die herinnering, die blief mich hiël lang beej.
Toch zal ich al det sjoëns neet gauw vergaete,
want die herinnering, die blief mich hiël lang beej.