Kom, veer make us 'ne sjoenen aovend,
in e stedsje boe me lach en zingk.
Door de sträötsjes goon veer twie flanere,
es d'n hiemel gans vol stare hingk.

Diech en iech, wat zien veer toch gelökkeg.
Ouch 't mäönsje lach zoe blij en klaor.
Daan lègk iech 'ne errem um dien sjouwer,
veer doen zjus zoe wie 't vreuger waor.

De lanterens zien al aon gegaange,
en die leechskes sjijne toch zoe werrem.
Nein, veer laote us door niemand store,
door die sträötsjes goon veer errem in errem.

Iech haw diech leef en kiek ins in dien uigskes,
zoe wie vreuger, wie d'n iersten daag.
Daan krijgs diech vaan miech e lekker muilke,
umtot iech diech, jao, diech zoe gere maag.